من سید مهدی آوایی هستم

علاقه مند به

1.طبیعت، عکاسی، شنا، آب، دریا، درخت، جنگل، کویر، آسمان روز و آسمان شب.

2. ادبیات فارسی، مخصوصا شاعران قدیمی تر و ادبیات عرفانی ایران، حافظ، سعدی، عطار و همچنین فردوسی، در شاعران معاصر مهدی اخوان ثالث رو دوست دارم.
3. فناوری اطلاعات، تلفن همراه، کامپیوتر و بازی های موبایلی و کامپیوتری.
4. نجوم، فیزیک، شناخت عظمت آفرینش

سال ها است که در زمینه ساخت بازی های موبایل فعالیت می کنم و کارم رو خیلی دوست دارم. یه چیزی شبیه به کارگردانیه و باید سعی کنی که بهترین خروجی رو در زمینه های هنری و طراحی، برنامه نویسی، سیستم های کسب درآمد، طراحی مراحل بازی و تبلیغات در کنار هم داشته باشی.

زندگی و زنده بودن خودم و این عالم بی نهایت برام یک معمای بسیار پیچیده است. من هر روز به دنبال این هستم که معنا و دلیل زنده بودن خودم رو  کشف کنم یا بهتر بگم به زنده بودن خودم معنی بدم. یک بیت از مولوی هست که فکر می کنم چالش فکری من و اکثریت آدم های کره زمین باشه:

از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود؟     به کجا می روم آخر؟ ننمایی وطنم؟

انسان ها نمی دونن از کجا اومدن، نمی دونن بعد از مرگ به کجا قراره برن و از هر دوی اینها مهمتر، ما نمیدونیم برای چی اینجا هستیم. تا امروز من معنی زندگی رو در این دیدم که تا جایی که میتونم اثر مثبت بذارم توی زندگی خودم و دیگران و هر روز سعی کنم عامل شادی و آرامش خودم و دیگران باشم و همونطور که گفتم هر روز دارم سعی می کنم که بیشتر و بهتر دلیل زندگی و زنده بودن خودم رو پیدا کنم. البته جناب حافظ که این مسیر رو قبل از من رفته، پیشنهاد دیگه ای داره:

حدیث از مطرب و مِی گو و راز دَهر کمتر جو    که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معمّا را

میگه خیلی دنبال رمزگشایی دنیا نباش و از می و مطرب حرف بزن، شاید من هم چند سال دیگه به توصیه ایشون عمل کنم!